تأثیر آموزش مدیریت ناسازگاری و خشم(والد- فرزند) با استفاده از آموزه‌های دینی بر ناسازگاری(هیجانی، اجتماعی و تحصیلی) دانش آموزان

خشم از تکانه‌ها و رفتارهای غیر‌قابل پیش‌‌بین است که بر عملکرد فرد تأثیر ناگواری دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مدیریت ناسازگاری و خشم با آموزه‌های دینی بر ناسازگاری دانش آموزان مقطع سوم راهنمایی شهر اهواز بود. طرح پژوهش حاضر به صورت نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بوده است. ابتدا از میان کلیه دانش‌آموزان سوم راهنمایی ناحیه دو شهر اهواز با استفاده از نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی تعداد 630 نفر انتخاب شدند، سپس 46 نفر از دانش‌آموزانی که بر اساس پرسشنامه شاخص توانایی‌ها و مشکلات (SQD)گودمن برای والدین جهت تعیین میزان ناسازگاری (هیجانی، اجتماعی و تحصیلی) فرزندان یک انحراف استاندارد بالاتر از میانگین بودند و سازگاری برای دانش‌آموزان که خود به آن پاسخ دادند و مصاحبه بالینی تشخیص ناسازگاری دریافت کردند و واجد ملاک‌های ورود و خروج بودند، برگزیده شدند. این افراد به‌ طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در گروه مداخله‌ ، برنامه آموزشی مدیریت خشم والد-فرزند با آموزه‌های دینی به میزان 10 جلسه هفتگی اجرا گردید و گروه کنترل، مداخله‌ای دریافت نکردند. تحلیل کوواریانس نشان داد که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ ناسازگاری تفاوت معنی‌داری وجود دارد(0001/0>p). میزان ناسازگاری در گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافته بود. این یافته به طور معنی‌داری کماکان در دورۀ پیگیری تداوم یافت. به طور کلی، اجرای برنامه های آموزشی مدیریت ناسازگاری و خشم مبتنی بر آموزه های دینی در مدارس منجر به کاهش بروز ناسازگاری در دانش آموزان می-شود.